01-16-2017, 08:47 PM
Just Cause 3 bu yılın en beklenilen oyunları arasındaydı. Gösterilen videolarla oldukça heyecan yaratan oyun, yakın zaman önce bizlerle buluştu. Çıkışının üzerinden biraz zaman geçmiş olsa da sonunda inceleme konuğumuz olarak karşınızda.
Öncelikle oyunla ilgili yaşadığımız sıkıntılardan bahsetmem gerekiyor. Çünkü incelemenin geç gelmesinin ana etkenlerinden bir tanesi de çıkışı itibariyle yaşadığı sorunlar. Elimize geçen PC sürümünü çalıştırmak için oldukça çaba harcadık. Daha doğrusu oyun açılıyor ancak randımanlı olarak çalışmıyordu. Kullandığımız sistemin de üst seviyelerde olduğunu düşünürsek; oldukça can sıkan detaylardan bir tanesi oldu bizim için. Çıkışını takip eden günlerde bir yama ile durum az çok çözüldü ama oyundaki teknik problemler tam anlamıyla son bulmadı. Bundan daha sonra ayrıntılı olarak bahsedeceğim.
Son bir dip not olarak Just Cause serisinin saf aksiyon temasında olduğunu belirtmem gerek. Yeni oyunda da bu çizgi devam etmiş hatta yukarılara çıkarılmış durumda. Genel itibariyle sevdiğimiz oyunda, bazı eksiklikler de görmedik değil. Bakalım gözümüze çarpan detaylar neler olmuş:
Hikaye
Aslında Just Cause serisi hiçbir zaman hikaye anlatımına dayalı olmadı. İlgi çekici ve eğlenceli hikayeler bulunuyordu, ama yapımcıların ana amacı asla bu değildi. Just Cause 3’te de bunu görmek mümkün.
Yine Rico Rodriguez isimli ana karakterimiz ile oynuyoruz. Rico, eski bir CIA ajanı ve diktatörlere takmış durumda. Kendisi için profesyonel bir diktatör devirici diyebiliriz. Just Cause 3’te ise amacımız Medici Cumhuriyeti isimli bir ada ülkesinde diktatöryal bir yönetim süren Sebastiano Di Ravello ve ordusunu alaşağı etmek.
Daha öncede dediğim gibi hikaye oyunun odak noktalarından bir tanesi değil, hiç de olmamıştı zaten. Oyunu bitirdikten sonra şöyle bir neler olduğunu hatırlamaya çalıştığınızda, çoğu şeyin aklınızda kalmadığını fark ediyorsunuz. Yani bir önceki paragrafta anlattıklarımı ve sizinle iletişime geçen karakterlerin kim olduğunu bilseniz, oyunun hikayesine çokça hakim olmuş olabilirsiniz.
Aslında bu bir yerde iyi bir yerde kötü bir durum yaratıyor. En azından aldığınız görevlerde size bir şeyler anlatılmasını istiyor ama çok yüzeysel konuşmalar ile karşılaşıyorsunuz. Bunu bilerek oyunu satın almanızda fayda var.
Oynanış
Oynanışın temelini kancamız ve paraşütümüz oluşturuyor. Tabii ki wingsuit’i de unutmamak gerek. Zaten oyunu eğlenceli kılan ana noktalar da bunlar. Tüm bunların yanına devasa haritayı ve muhteşem patlamaları da eklemek gerekiyor. Kısaca kanca, paraşüt, wingsuit ve patlama kelimeleri bütün oynanışın özeti diyebiliriz.
Öncelikle haritadan bahsetmek gerek: 1036 kilometrekarelik bir alan duruyor karşımızda. Siirt'in yüz ölçümü 282 kilometrekare, Kilis 575 kilometrekare, Düzce 739 kilometrekare, İstanbul'un ilçesi Çatalca 1.115 kilometrekare... Yani şöyle bir baktığınızda oyunun haritası birkaç şehrimizden büyük ve neredeyse İstanbul'un en büyük ilçesi kadar! Ama tabii büyüklüğü değil, işlevi önemli! Son yıllarda çıkan açık-dünya oyunların çoğunda gördüğümüz gibi büyük haritaların içerisinde çok bir şey yok. Sadece büyükler! Çoğu zaman harita içerisinde benzer yerlerde gezdiğinizi ya da aynı şeyleri yaptığınızı fark ediyorsunuz.
Bunu görevler için de söylemek mümkün. Ana amaçlarımızdan bir tanesi Di Ravello ve ordusunun elinde tuttuğu bölgeleri tek tek direnişçi gruba kazandırmak. Bunun için her bölgeye gitmeniz ve her bölge için aynı şeyleri gerçekleştirmeniz gerekiyor. Bir yerden sonra bunu yapmayı istemiyorsunuz ya da yaparken çok sıkılabiliyorsunuz. Oyuncuya çok farklı şeyler sunulmadığı için çoğu zaman görev yapmak yerine oraya buraya saldırmak istiyorsunuz.
Oynanışın en iyi tarafı ise -tekrar- kanca ve paraşüt olmuş. Diğer oyunlara göre çok daha, hatta çok çok daha iyi çalışan bu iki sistem, Just Cause 3’ün en eğlenceli tarafını oluşturuyor. Devasa haritada oraya buraya kanca atarak dolaşmak ve paraşütünüz ile gezmek istiyorsunuz. Bir Akdeniz adası şeklinde tasarlanan Medici’nin güzel manzaraları da buna eklenince, tadından yenmez bir hal alıyor.
Öncelikle oyunla ilgili yaşadığımız sıkıntılardan bahsetmem gerekiyor. Çünkü incelemenin geç gelmesinin ana etkenlerinden bir tanesi de çıkışı itibariyle yaşadığı sorunlar. Elimize geçen PC sürümünü çalıştırmak için oldukça çaba harcadık. Daha doğrusu oyun açılıyor ancak randımanlı olarak çalışmıyordu. Kullandığımız sistemin de üst seviyelerde olduğunu düşünürsek; oldukça can sıkan detaylardan bir tanesi oldu bizim için. Çıkışını takip eden günlerde bir yama ile durum az çok çözüldü ama oyundaki teknik problemler tam anlamıyla son bulmadı. Bundan daha sonra ayrıntılı olarak bahsedeceğim.
Son bir dip not olarak Just Cause serisinin saf aksiyon temasında olduğunu belirtmem gerek. Yeni oyunda da bu çizgi devam etmiş hatta yukarılara çıkarılmış durumda. Genel itibariyle sevdiğimiz oyunda, bazı eksiklikler de görmedik değil. Bakalım gözümüze çarpan detaylar neler olmuş:
Hikaye
Aslında Just Cause serisi hiçbir zaman hikaye anlatımına dayalı olmadı. İlgi çekici ve eğlenceli hikayeler bulunuyordu, ama yapımcıların ana amacı asla bu değildi. Just Cause 3’te de bunu görmek mümkün.
Yine Rico Rodriguez isimli ana karakterimiz ile oynuyoruz. Rico, eski bir CIA ajanı ve diktatörlere takmış durumda. Kendisi için profesyonel bir diktatör devirici diyebiliriz. Just Cause 3’te ise amacımız Medici Cumhuriyeti isimli bir ada ülkesinde diktatöryal bir yönetim süren Sebastiano Di Ravello ve ordusunu alaşağı etmek.
Daha öncede dediğim gibi hikaye oyunun odak noktalarından bir tanesi değil, hiç de olmamıştı zaten. Oyunu bitirdikten sonra şöyle bir neler olduğunu hatırlamaya çalıştığınızda, çoğu şeyin aklınızda kalmadığını fark ediyorsunuz. Yani bir önceki paragrafta anlattıklarımı ve sizinle iletişime geçen karakterlerin kim olduğunu bilseniz, oyunun hikayesine çokça hakim olmuş olabilirsiniz.
Aslında bu bir yerde iyi bir yerde kötü bir durum yaratıyor. En azından aldığınız görevlerde size bir şeyler anlatılmasını istiyor ama çok yüzeysel konuşmalar ile karşılaşıyorsunuz. Bunu bilerek oyunu satın almanızda fayda var.
Oynanış
Oynanışın temelini kancamız ve paraşütümüz oluşturuyor. Tabii ki wingsuit’i de unutmamak gerek. Zaten oyunu eğlenceli kılan ana noktalar da bunlar. Tüm bunların yanına devasa haritayı ve muhteşem patlamaları da eklemek gerekiyor. Kısaca kanca, paraşüt, wingsuit ve patlama kelimeleri bütün oynanışın özeti diyebiliriz.
Öncelikle haritadan bahsetmek gerek: 1036 kilometrekarelik bir alan duruyor karşımızda. Siirt'in yüz ölçümü 282 kilometrekare, Kilis 575 kilometrekare, Düzce 739 kilometrekare, İstanbul'un ilçesi Çatalca 1.115 kilometrekare... Yani şöyle bir baktığınızda oyunun haritası birkaç şehrimizden büyük ve neredeyse İstanbul'un en büyük ilçesi kadar! Ama tabii büyüklüğü değil, işlevi önemli! Son yıllarda çıkan açık-dünya oyunların çoğunda gördüğümüz gibi büyük haritaların içerisinde çok bir şey yok. Sadece büyükler! Çoğu zaman harita içerisinde benzer yerlerde gezdiğinizi ya da aynı şeyleri yaptığınızı fark ediyorsunuz.
Bunu görevler için de söylemek mümkün. Ana amaçlarımızdan bir tanesi Di Ravello ve ordusunun elinde tuttuğu bölgeleri tek tek direnişçi gruba kazandırmak. Bunun için her bölgeye gitmeniz ve her bölge için aynı şeyleri gerçekleştirmeniz gerekiyor. Bir yerden sonra bunu yapmayı istemiyorsunuz ya da yaparken çok sıkılabiliyorsunuz. Oyuncuya çok farklı şeyler sunulmadığı için çoğu zaman görev yapmak yerine oraya buraya saldırmak istiyorsunuz.
Oynanışın en iyi tarafı ise -tekrar- kanca ve paraşüt olmuş. Diğer oyunlara göre çok daha, hatta çok çok daha iyi çalışan bu iki sistem, Just Cause 3’ün en eğlenceli tarafını oluşturuyor. Devasa haritada oraya buraya kanca atarak dolaşmak ve paraşütünüz ile gezmek istiyorsunuz. Bir Akdeniz adası şeklinde tasarlanan Medici’nin güzel manzaraları da buna eklenince, tadından yenmez bir hal alıyor.
- MUSTAFA KEMAL ATATÜRK